Oracle OBIEE 12c – różnice w porównaniu do poprzednika OBIEE 11g

Pod koniec września ubiegłego roku Oracle wprowadziło na rynek nową wersję platformy analityczno-raportowej OBIEE. Na pierwszy rzut oka w momencie premiery rynkowej nowa wersja była bardziej dopracowana niż jej poprzednik w momencie, w którym witał się z rynkiem. Nie była jednak aż tak rozbudowana, a to z uwagi na lekką zmianę strategii produktowej Oracle. W przypadku 12c wraz z pojawieniem się na rynku produktu nie zaprezentowano wszystkich jego funkcjonalności, a wyłącznie te w pełni dopracowane. Nowa platforma to także kilka ciekawych koncepcji, o których więcej dowiecie się Państwo w dalszej części materiału.

OBIEE 12c, a 11g – zmiany we front-endzie oraz nowe funkcjonalności

Większość z nas jest wzrokowcami – OBIEE 12c jest przyjaźniejszy w obsłudze oraz wygląda  przejrzyściej niż poprzednik. Szata graficzna strony startowej w większym stopniu współgra z innymi produktami Oracle.

Nowa platforma BI od Oracle umożliwia tworzenie mush-upów z kilku zestawów danych źródłowych, także zewnętrznych. Użytkownik OBIEE 12c może samodzielnie, bez jakiegokolwiek wsparcia IT, dodać je. Wybiera w tym celu plik .xls, ładuje na platformę i po sprawie. Nie musi już martwić się konwertowaniem plików do formatu, zawierającego metadane, takie jak definicje czy stosowane reguły biznesowe, OBIEE .rpd.

Zgodnie z najnowszymi trendami wszystko jest także klikalne. Możemy wybrać prawnym przyciskiem myszy całą tabelę, bądź np. pojedynczą komórkę, aby dokładniej się jej przyjrzeć, stosując opcje sortowania czy drążenia danych. Mamy także nowy widok danych – „Matrix Heatmap”. Jest on podobny do „Pivot table”, jednak nieco bardziej minimalistyczny przez co bardziej czytelny. Dane w tabeli są prezentowane z wykorzystaniem odcieni jednego koloru, nie widzimy także wartości liczbowych w poszczególnych polach. Te pojawiają się dopiero po najechaniu kursorem myszy na konkretną komórkę.

Rozszerzono także możliwości analityczne. Od teraz użytkownicy mogą między innymi bezpośrednio wywoływać funkcję ”R”. Mamy także kilka zmian w administracji i developmencie. Od wersji 12c nie występują już zatem systemowe GUIDy. Nie mamy także narzędzia OPMN, które we wcześniejszych wersjach zarządzało elementami systemu oraz procesami. Z perspektywy administratora systemów informatycznych jest także istotne, że migracja z OBIEE 11g do 12c nie wpływa na środowisko 11g. Można zatem spać spokojnie.

Oracle 12c jest także lepiej zintegrowany z aplikacjami BI czy z usługami BI Cloud.

Visual Analyzer – przydatny, jednak dodatkowo płatny

Jednym z głośniejszych tematów w kontekście premiery Oracle OBIEE 12c jest nowy Visual Analyzer. W szybki i zautomatyzowany sposób prezentuje on nawet najbardziej skomplikowane dane. Wystarczy załadować do programu dane, wybrać te, które chcielibyśmy przedstawić graficznie i… uzyskujemy ich pogląd. Program sam dobiera (jego zdaniem) najodpowiedniejszy typ wykresu do grupy danych. Visual Analyzer posiada niezwykle rozbudowane możliwości wizualizacji danych. Nie pamiętasz dokładnie, jak nazywa się tabela z interesującymi Cię danymi? Nic nie szkodzi – wystarczy, że wpiszesz w wyszukiwarkę wewnętrzną zapytanie, a Visual Analyzer zaproponuje Ci informacje najlepiej dopasowane do Twojego zapytania. Przedstawi je także na wykresie. Chcesz przedstawić na tym samym wykresie inne dane? Nic prostszego. Dodajesz kolejne zapytanie, które zostaje zwizualizowane. Chcesz zmienić typ wykresu. Dodajesz zapytanie o typ wykresu i OBIEE zmienia jego wygląd. Visual Analyser dysponuje oczywiście standardowymi funkcjami, m.in. „drill down”.

Visual Analyzer nie jest jednak bezpłatnym dodatkiem, który uzyskują subskrybenci Oracle 12c, a płatną opcją dodatkową. Organizacja sama musi zatem zdecydować czy potrzebuje tego potężnego kombajnu wizualizacyjnego i przeznaczy na niego dodatkowy budżet czy też pozostanie przy bezpłatnym upgrade Oracle 11g do 12c. Mimo dodatkowego kosztu firmy coraz częściej przekonują się do wyboru narzędzia.

Funkcjonalności nowego Visual Analysera prezentuje Oracle. Kliknij TUTAJ, aby zapoznać się z materiałem wideo.

Architektura Multi-Tenant

Najważniejsze zmiany, takie które pozwolą redukować koszty, zaszły jednak w części back-endowej oraz dotyczą architektury bazodanowej. Żeby zrozumieć istotę zmian przejdźmy do kilku definicji. Do wersji Oracle 11g włącznie pod pojęciem instancji rozumiano strukturę pamięci, przydzielonej do obsługi konkretnej bazy danych. Instancję stanowił (zresztą także stanowi, bo nie o zmianę w samej instancji chodzi) obszar System Global Area oraz tak zwane procesy tła, służące do obsługi instancji, komunikacji pomiędzy dyskami, pamięcią operacyjną a użytkownikami. Baza danych rozumiana była natomiast jako zbiór plików, powiązany ze zbiorem informacji oraz obsługiwany przez pojedynczą instancję (wyjątek – systemy klastrowe, w przypadku których do obsługi pojedynczej bazy danych wykorzystywano wiele instancji). W skład bazy danych wchodziły (oraz wchodzą): pliki danych, pliki kontrolne oraz pliki dziennika powtórzeń. Taka konfiguracja nosi nazwę non-CDB (non-Container Database).

Od wersji Oracle 12c wprowadzono architekturę multi-tenant, opartą na tak zwanym Container Database. Rozwiązuje ona problem optymalnego przydziału zasobów pamięci dyskowej, ponieważ jedna instancja nie obsługuje już pojedynczej bazy danych, a wiele jednocześnie. Pliki składowe instancji są współdzielone (oczywiście nie zmieniono definicji samej bazy). Bazy danych z non-CDB są natomiast łączone w jedną strukturę – Container Database. W jej skład wchodzi nie występująca w żadnej wcześniejszej wersji baza ROOT, zawierająca metadane, informacje globalne, informacje typu common oraz informacje niezbędne do obsługi plików kontrolnych czy plików dzienników powtórzeń, współdzielone przez pojedyncze bazy danych PDB (Pluggable Databse). Każda tego typu baza ma jednak własną przestrzeń tabel SYSTEM, SYSAUX oraz co oczywiste własne pliki danymi czy pliki tymczasowe.

Dla administratora model taki to spora wygoda, gdy pod uwagę weźmiemy procesy zarządzania użytkownikami, uprawnieniami, rolami, podziałem zasobów. Administrator nie musi już także tracić czasu zajmując się wieloma instancjami, wielokrotnie patchując czy upgradeując aplikacje. Znaczący dla IT jest także argument czasowy. Oracle 12c jest instalowany szybko, wszystkie konfiguracje systemowe czy związane z samą aplikacją są dokonywane offline. Jak sama nazwa wskazuje PDB można także w prosty sposób połączyć z inną instancją oraz bazą ROOT. Bazy danych PDB można także łatwo powielać czy tworzyć na ich podstawie nowe bazy danych.

W związku ze zmianami w strukturze baz danych przedefiniowano także pojęcia użytkownika czy roli. Użytkowników podzielono zatem na typy: local (znani wyłącznie w ramach pojedynczego PDB) oraz common (znani w ramach całego kontenera bazodanowego). Podobnie jest z rolą. Lokalna odnosi się do pojedynczej bazy danych PDB, natomiast globalna (common) do wszystkich baz danych PBD, podpiętych pod kontener.

Werdykt

Podsumowując, Oracle przygotowało platformę wartą poddania testom i sprawdzenia, jak współgra z firmowymi potrzebami. Na szczególną pochwałę zasługuje wiele nowych funkcjonalności oraz potencjalne oszczędności związane z infrastrukturą IT, wynikające z zastosowania systemu Multi-Tenant. W artykule celowo nie odnosiliśmy się do literki ”c” pojawiającej się obok nazwy pakietu. Naszym zdaniem platforma jest przygotowana pod cloud, niektóre przedsiębiorstwa zaczynają przenosić tam swoje dane, jednak kwestią 5-10, jeśli nie więcej lat jest upowszechnienie się tego sposobu magazynowania danych czy pracy z nimi.

Zapraszamy także do zapoznania się z poradnikiem, jak szybko i skutecznie migrować dane pomiędzy OBIEE 11g oraz 12c – Kilka uwag odnośnie migracji OBIEE 11g do 12c.